Vanzelfsprekendheid bevragen
Maaike's visie dat kunst moet uitdagen tot actief kijken is heel duidelijk terug te zien in haar eigen werk. Haar werk bevraagt allerlei ‘vanzelfsprekendheden’ en speelt zo met verwachtingspatronen van de toeschouwer.
De materialen beton en papier, de associaties die beide materialen oproepen en de manier waarop Maaike deze associaties op z’n kop zet, vormen een terugkerend element in haar werk. Volgens Maaike kan beton worden geassocieerd met vastigheid, robuuste gebouw-constructies en een bepaalde mate van monumentaliteit. Papier staat hier tegenover als een veranderlijk, schetsmatig en beïnvloedbaar materiaal. Maar niets is eenduidig: een monumentale betonnen constructie is ook ooit een schets op papier geweest, zo benadrukt Maaike.
En juist op dit principe wil zij met haar werken de aandacht opnieuw vestigen. Wij mensen zijn snel geneigd om te wennen aan een bepaalde status quo en vervolgens de onderliggende procesmatigheid te vergeten. Daardoor staat we niet langer stil bij het feit dat we praktisch alles om ons heen ooit geconstrueerd hebben en dit nog steeds doen. Door beide materialen te combineren of de illusie van het ene materiaal in het andere materiaal te creëren, ontstaan er werken die niet zijn wat ze lijken. De toeschouwer ervaart een bepaalde mate van verwarring en wordt gestimuleerd om vérder te kijken. Maaike hoopt dat haar werken de toeschouwer hiermee aanzetten om met eenzelfde blik naar andere dingen om hem heen te kijken. Bijkomend zorgt nieuwsgierigheid er ook voor dat mensen het werk meestal willen aanraken, zo vertelt Maaike. En gelukkig mag dit in veel gevallen.
Waar Maaike met haar werken de nadruk legt op de onderliggende procesmatigheid en veranderlijkheid van de maatschappij, is het proces bij de totstandkoming van haar eigen werken ook een onmisbaar element. Door materialen in verschillende fases te bewerken, soms op verschillende locaties te werken en vooral veel ruimte te laten voor experiment, komen de werken van Maaike tot stand. Deze verschillende fases zijn nodig om de juiste gelaagdheid in de werken te brengen. Volgens Maaike is ruimte voor experiment cruciaal om uit te proberen welke ideeën wel en niet werken. Af en toe werkt het niet. Die ruimte moet er ook kunnen zijn.