Natasja Lefevre - Kunst als spiegel

Kunstenaar Natasja Lefevre ziet kunst niet alleen als een vorm van expressie, maar ook als een middel om in contact te komen met onze innerlijke wereld. Als autodidact is haar vakmanschap en artistieke visie gevormd door zowel persoonlijke als professionele uitdagingen. Haar werk verkent universele thema’s en stelt deze in vraag.

Achtergrond

Geboren in 1968 in het Belgische Nieuwpoort, voelde Natasja als creatief kind altijd al een sterke drang naar de wereld van verbeelding. Ze vond de buitenwereld vaak te hard en keerde daardoor naar binnen, waardoor ze de rijkdom van haar fantasie ontdekte. Op school was ze nieuwsgierig en leergierig. Als kind van zelfstandig ondernemers voor wie hard werken voorop stond (‘creatieve beroepen waren voor luie mensen’), voelde ze de verwachting dat ze een beroep zou kiezen dat zekerheid en succes zou garanderen. Gefascineerd door abstracte concepten en het idee dat alles uit energie bestaat, besloot ze om wis- en scheikunde te gaan studeren.

Kunst als spiegel van de ziel

Toch vond ze in deze wetenschappelijke wereld niet de vervulling die ze zocht. Na twee jaar studie en enkele tijdelijke banen in het buitenland, ging ze in de leer als steenhouwer. Ze restaureerde vijf jaar lang monumentale kerken en gebouwen. Dit beroep gaf haar diepe voldoening, maar eiste zijn tol van haar lichaam. Toen lichamelijke klachten Natasja dwongen om een andere weg in te slaan, ontdekte ze via klei haar ware roeping. Vanwege haar stijve en pijnlijke gewrichten kreeg ze van de arbeidsarts het advies om klei te gebruiken om haar handen weer soepel te kneden. Wat begon als een oefening, groeide uit tot haar creatieve doorbraak. ‘Mijn binnenwereld kreeg eindelijk vorm,’ vertelt ze, ‘klei bleek een communicatiemiddel om wat er in me leefde, te verwerken.’

Experimentele aanpak

Wat opvallend is aan Natasja’s werk, is haar gedrevenheid om te experimenteren met materiaal en techniek. Haar scheikundige achtergrond komt terug in haar experimentele aanpak van keramiek en ijzer. Ze ontwikkelde haar eigen kleiformules, waarbij ze brandbare materialen toevoegde om de krimp van de klei beter te beheersen tijdens het bakproces. Haar creatieve werkwijze is sterk intuïtief, waarbij ze zich laat leiden door het materiaal.  IJzer en klei vormen de kern van haar sculpturen, waarin ze met een grafisch spel van lijnen en vormen haar beelden tot leven brengt. Haar kunst is technisch indrukwekkend en tegelijkertijd diep poëtisch: een weerspiegeling van haar duale benadering.

Betekenis

Haar werk wordt gevoed door universele thema’s zoals vergankelijkheid, de balans tussen leven en dood (‘hier zijn, hier niet zijn’), en de relatie tussen materie en de afwezigheid daarvan. In haar serie Le vide spelen bijvoorbeeld figuren zonder gezicht een centrale rol. De leegte op de plek waar we een gezicht verwachten, nodigt de toeschouwer uit om een eigen betekenis in het beeld te leggen. ‘We hebben de ander nodig om facetten van onszelf in beweging te zetten’, stelt ze. ‘Kunst doet dat voortdurend, en daar ligt dan ook de waarde van kunst. Als iemand ontroerd is door een kunstwerk, ontstaat er een mogelijkheid om verbinding te maken met dat deel dat geraakt wordt.’

Kunst als communicatiemiddel

Kunst werd voor Natasja niet alleen een manier om zichzelf uit te drukken, maar ook om in contact te treden met anderen. Door haar beelden te delen met galeriehouders, klanten en partners als Business Art Service, kreeg ze erkenning als kunstenaar, wat haar een gevoel van identiteit gaf. Toch verzet ze zich tegen de elitaire status die soms met het label ‘kunstenaar’ gepaard gaat. ‘Ik vind dat er veel te elitair met kunst omgegaan wordt. Kunst moet niet geclaimd kunnen worden als eigendom van één persoon, het moet verspreid worden zodat meerdere mensen ervan kunnen genieten.’

Katalysator

De keramische sculpturen van Natasja Lefevre nodigen uit tot introspectie en verbinding: zowel met het kunstwerk als met jezelf en anderen. In een tijd waarin oppervlakkige interacties vaak de overhand hebben, biedt haar werk een tegenwicht. Het herinnert ons aan de essentiële doelen in het leven, die vaak verscholen liggen onder de oppervlakte. Kunst helpt om de diepere lagen in onszelf naar boven te brengen en dient op de werkvloer als katalysator voor meer begrip en verbinding tussen medewerkers.

Herkenning en inzicht

Het is belangrijk om die diepere lagen in onszelf in het dagelijks leven te integreren, en kunst helpt ons daarbij. Waar het ene bedrijf kiest voor meer toegankelijk werk, kiest het andere voor kunst die confronteert en aanzet tot dialoog, juist vanwege de kans om hiermee de bedrijfscultuur te versterken en diversiteit en inclusiviteit te bevorderen. Natasja verwoordt dit mooi: ‘Kunst, als het goed is, ontroert of beroert.’ Door met je collega’s dingen in vraag te stellen, te associëren en nieuwsgierig te zijn naar elkaars gedachten, leer je elkaar kennen en ontstaat er verbinding. Het besef dat iedereen zijn eigen mening heeft, bevordert begrip en acceptatie. Daarom is kunst zo belangrijk volgens Natasja: het helpt ons herinneren aan de essentiële doelen in het leven en biedt zowel herkenning als inzicht. Ze licht toe: ‘De weg naar betekenis gaat naar binnen; de grootste blindheid van de mens is niet zien waar het werkelijk om draait.’

Connect with art

Natasja’s visie op kunst als tool voor verbinding en zelfreflectie sluit naadloos aan op de missie van Business Art Service: het verrijken van de kantooromgeving met kunst die niet alleen inspireert, maar ook verbindt. De keuze voor kunst zegt veel over jouw bedrijf. Wie ben je als organisatie en waar sta je voor? Het is essentieel dat deze identiteit wordt weerspiegeld in de kunst die je kiest. Hoe persoonlijker de keuze voor kunst, hoe meer het een verlengstuk van je identiteit kan zijn.