Kunstenaarsprofiel: Hilly van Eerten

Hilly van Eerten (Nijverdal, 1957) komt uit een milieu waarin praktisch nut zwaarder woog dan creatieve ambitie. Ze groeide op in een tijdperk waarin economische stabiliteit de norm was en kunstenaars vaak werden afgeschilderd als profiteurs zonder duidelijk toekomstperspectief. Toch voelde Hilly zich het meest aangetrokken tot de creatieve vakken op school. Maar omdat ze zichzelf niet goed genoeg vond in realistisch tekenen, dacht ze dat de kunstacademie niet voor haar was weggelegd. 'Ik hoorde dat je uitzonderlijk goed moest zijn om er je brood mee te verdienen', vertelt ze. De ouders van Hilly stimuleerden hun kinderen om te kiezen voor een opleiding waarmee ze 'hogerop' zouden kunnen komen en die een stabiele positie in de maatschappij zou garanderen. Hilly koos uiteindelijk voor de verpleging, een beroep waarin ze dacht zichzelf nuttig te kunnen maken.

Hilly vond haar weg naar het kunstenaarschap op een onverwachte manier, maar het voelde direct als de juiste keuze. Ze schilderde wekelijks in het atelier van een bevriende kunstenaar, waar ze steeds meer in haar element was. Naarmate haar artistieke vaardigheden zich verder ontwikkelden, zag deze mentor potentie in haar werk en moedigde haar aan om toelating te doen voor de kunstacademie. Ze werd aangenomen bij de Hogeschool voor de Kunsten Utrecht en volgde daar de avondopleiding. Op de academie voelde Hilly zich eindelijk op haar plek, al werd ze ook hier wel eens geconfronteerd met onbegrip. Sommige docenten begrepen haar aanpak niet. Toch bleef ze experimenteren en vond ze in de grafische kunsten – met name etsen en lithografie – een techniek die haar aansprak. In haar laatste jaar specialiseerde ze zich volledig in grafiek, ook al was dit niet een gebruikelijke afstudeerrichting voor de avondopleiding.

De stad is Hilly’s grootste muze. Al sinds haar afstuderen fascineert moderne stedenbouw haar: de manier waarop mensen zich verhouden tot architectuur, infrastructuur en elkaar. ‘Een stad leeft, beweegt en vertelt zoveel verhalen’, licht ze toe. Met haar camera legt ze architectonische details, onverwachte structuren en menselijke interacties vast. Deze foto’s vormen de basis voor haar zogenaamde urban collages. In haar atelier verwerkt ze deze beelden digitaal, snijdt ze elementen uit en voegt ze samen tot grafische composities. Haar stijl is deels gevormd door een gelukkig toeval. Tijdens een vakantie in Praag gebruikte ze per ongeluk een al eerder gebruikt filmrolletje. De dubbele beelden die hieruit ontstonden, intrigeerden haar enorm en inspireerden Hilly om dit concept verder uit te werken. De aanpak van over elkaar heen gelegde beelden werd een centraal kenmerk van haar werk.

Heel af en toe heeft ze last van een creatieve blokkade. ‘Soms heb ik te veel gedaan, te veel gewerkt. Fysiek en emotioneel ben ik dan gewoon op.’ In haar vroege jaren maakte Hilly lange dagen in het grafisch atelier, vaak zonder te stoppen. Met de jaren heeft ze een gezondere balans gevonden. Zo werkt ze tegenwoordig bijvoorbeeld een paar uur per dag in plaats van acht. Ze heeft gemerkt dat dit zowel haar welzijn als de kwaliteit van haar werk ten goede komt. En ze leerde dat het belangrijk is om af en toe een langere pauze te nemen van haar werk: ‘ook een kunstenaar heeft vakantie nodig om weer op te laden en creatief te kunnen zijn’.

In 2020 werd Hilly benaderd door Business Art Service, waar ze onder de indruk waren van de intensiteit en de unieke stijl van haar werk. Deze samenwerking gaf Hilly niet alleen meer zichtbaarheid, maar ook de mogelijkheid om haar digitale grafiek in verschillende zakelijke omgevingen te presenteren. Een van de klanten die met veel bewondering Hilly’s werk tentoonstelt, is het UWV (Uitvoeringsinstituut Werknemersverzekeringen). Hilly vertelt dat ze die ochtend samen met een conservator van Business Art Service naar het UWV-kantoor in Utrecht is geweest om haar werk te bekijken. Ondertussen werd er een kunstwerk verwisseld omdat cliënten hadden aangegeven dat ze zich gespannen en onrustig voelden door een schilderij dat in een bepaalde spreekkamer hing. Dit deed Hilly weer even heel bewust stilstaan bij de kracht van kunst. Ze legt uit: ‘als kunst spanning kan oproepen, dan kan het ook het tegenovergestelde bewerkstelligen: een ruimte en de mensen daarin op een rustgevende manier beïnvloeden'.